Groot, groter, grootst

Dit hotel heeft maar liefst 1136 kamers. Met een gemiddelde bezetting van 2,5 personen per kamer betekent dit dat er ongeveer 3.000 mensen in dit hotel zitten, dat zijn meer mensen dan die in Gerwen wonen. Echt merken doe je dit niet, het is zo uitgestrekt dat het overal redelijk rustig lijkt. Behalve dan bij het eten, dat is – vooral ’s avonds – net iets te druk of misschien is het eten wel niet te “gewoon” om daar lang voor in de rij te willen staan.
Je zou denken dat je redelijk anoniem door het leven kan gaan in zo’n omgeving, maar al na de 3e avond kwam de ober op ons af en vroeg of Tessa al weer een margarita wilde hebben. We houden het maar op beroepsmatige interesse en niet het aantal van deze cocktails dat Tessa elke avond naar binnen werkt (al schijnen ze wel erg lekker te zijn volgens haar).
Het hotel heeft ook een groot aantal liften, wij moeten daar frequent gebruik van maken omdat wij op de 7e etage verkeren. Famke wil nogal eens hyperen wanneer het woord lift valt, maar deze vakantie heeft ze vanaf het begin haar zenuwen helemaal onder controle. Ze stapt vrolijk elke keer de lift in en stapt niet eens vrolijker de lift weer uit!
Het hotel heeft ook een miniclub, Famke en Tom hebben 1 ochtend meegedaan, maar toen ’s avonds bleek dat je niet automatisch een diploma kreeg (vorige vakantie stonden ze elke avond op het podium met zo’n ding) hoefde dat ook niet meer. Voor Tom wel een teleurstelling die met de nodige tranen gepaard ging.
Het weer is nog steeds fantastisch, gewoon de hele dag zon, lekker bij het kunstmatig aangelegde strandje liggen in de tuin van het hotel, of effe naar het strand lopen om daar de benen te strekken. Deze keer hebben we niet eens een auto gehuurd, we zijn binnen een straal van 1 km van ons hotel gebleven. Voor velen klinkt dit waarschijnlijk als een verschrikking of een enorme vervlakking van onze interesses voor de locale cultuur. Je kan het ook positief uitleggen, de omstandigheden hier zijn zodanig dat je niet de behoefte hebt om andere dingen te doen.
Terwijl ik dit schrijf worden beneden tv-opnamen gemaakt van een Spaanse Floortje Dessing die de lavastenen-therapie over zich laat komen, ziet er allemaal heel interessant uit. De kids vragen zich af of dit voor een tv-serie is of gewoon reclame.
Ik zal overigens nog een keer schrijven dat het weer fantastisch is, ben net uitgeschreven en begint het te regenen. Brengt overigens nogal wat bedrijvigheid met zich mee, want grote gedeelten van dit hotel zijn niet of slechts ten dele voorzien van een dak. Dus vanuit alle hoeken komt personeel gerend (het lijkt wel een inval van de fiscus bij Vd Valk, maar dan andersom, al het personeel rent naar binnen ipv naar buiten) om kussens e.d. van de zondvloed te redden. De zon blijft overigens tegelijkertijd wel gewoon schijnen, dus echt afzien is het niet en na een half uurtje is het weer droog.
’s Avonds na het eten met de taxi naar winkelcentrum Gran Chaparel om in een Nederlandse kroeg PSV – Heerenveen te kijken. Dit winkelcentrum vertoont eenzelfde staat van verval als PSV. Was het 3 jaar geleden nog een beetje bemenst en gingen we toen tijdens vakantie naar Champions League wedstrijden van PSV kijken (die we ook nog wonnen), nu moeten we het doen met competitiewedstrijden van PSV op vrijdagavond en verliezen we die ook nog. Het winkelcentrum is nu ook niet meer dan vooral leegstand, de paar café’s die nog open zijn, ontlenen hun bestaansrecht nog aan het voetballen, alleen dan komt er nog volk op deze desolate omgeving af. Als er niets gebeurt met dit winkelcentrum dan is het volgend jaar gewoon helemaal leeg, als er niets gebeurt met PSV dan is het volgend jaar ….