Wat een heerlijk einde van de vakantie
Door: RH
Blijf op de hoogte en volg Famke en Tom
02 Augustus 2011 | Canada, Egmont
De route naar Madeira Park is niet eenvoudig, we moeten 2 keer op de veerboot. De 2e boot kan je niet vooraf reserveren, dus moeten we op tijd bij de pier zijn om de boot niet te missen. Deze boot vaart namelijk maar 1 keer in de 3 uur en het is zeer druk dit weekend, 1 augustus is namelijk BC-day, een nationale feestdag in Canada, die in elke staat een andere naam heeft, in British Columbia dus BC-day, iedereen is dan vrij. De kids vermaken zich in het algemeen prima in de auto, in het begin hadden we nog iets te veel last van smurfenmuziek, maar dat werd gelukkig steeds minder. Famke heeft bijna alle routes met mp3-speler aan de oren, naar buiten gekeken op zoek naar wildlife, Tom was wat meer bezig met zijn ds en/of Ipad, waar overigens slechts 2 films op stonden. Wat opvalt is dat Famke inmiddels een aardig mondje Engels begrijpt en spreekt. Op de spaarzame momenten dat de tv aan stond in ons hotel, kon ze Tom vaak feilloos uitleggen wat er dan besproken werd. Komend schooljaar krijgt ze officieel Engels op school, kan niet anders dan dat ze een flinke voorsprong heeft door o.a. deze vakantie.
We zitten nog maar 100 km van Vancouver, toch zullen we straks nog een keer een veerboot moeten nemen om echt in Vancouver te kunnen komen. De zgn. ‘Sunshine Coast’ waar we nu zitten is een spectaculaire fjordenkust, bekend om de vele uren zon (vandaar de naam en het klopt ook nog!), maar men heeft dus nog niet overal bruggen kunnen aanleggen. We hadden dit huisje geboekt om aan het einde even tot rust te komen, dat het zo luxe zo zijn, zo heerlijk weer (2 dagen 28 graden), zo geweldig dat je nog wel een week zou willen bijboeken hier, dat hadden wij niet verwacht. Een aangename verrassing dus, terwijl de vakantie al zo geweldig is. Het resort heeft niet meer dan 30 villa's, met alles er op en er aan en de mensen die hier wonen (velen hebben zo'n villa gekocht) zijn superaardig. Natuurlijk zijn er weer mensen bij wiens ouders uit Nederland komen, en iedereen wil weten hoe wij Nederlanders hier in dit stukje Canada terecht komen dat zo onbekend is bij velen, zelfs de cassiere bij de supermarkt is zeer geïnteresseerd. Toch zijn wij niet de enige Nederlanders hier, Famke heeft er weer een vriendinnetje bij, Rosa, 14 jaar oud uit Haarlem, ze hebben maandag van 10 tot 17.30 uur samen in het zwembad gelegen (even een half uurtje pauze voor de lunch). Aan het einde van de dag hebben we gebruik gemaakt van de supergrote barbecue die bij ons op 1 van de 2 terrassen stond, heerlijk zalm en garnalen gegeten die hier op een paar honderd meter vandaan gevangen worden. De kids hebben vooral genoten van de marsh mellows.
We zitten nog maar 100 km van Vancouver, toch zullen we straks nog een keer een veerboot moeten nemen om echt in Vancouver te kunnen komen. De zgn. ‘Sunshine Coast’ waar we nu zitten is een spectaculaire fjordenkust, bekend om de vele uren zon (vandaar de naam en het klopt ook nog!), maar men heeft dus nog niet overal bruggen kunnen aanleggen. We hadden dit huisje geboekt om aan het einde even tot rust te komen, dat het zo luxe zo zijn, zo heerlijk weer (2 dagen 28 graden), zo geweldig dat je nog wel een week zou willen bijboeken hier, dat hadden wij niet verwacht. Een aangename verrassing dus, terwijl de vakantie al zo geweldig is. Het resort heeft niet meer dan 30 villa's, met alles er op en er aan en de mensen die hier wonen (velen hebben zo'n villa gekocht) zijn superaardig. Natuurlijk zijn er weer mensen bij wiens ouders uit Nederland komen, en iedereen wil weten hoe wij Nederlanders hier in dit stukje Canada terecht komen dat zo onbekend is bij velen, zelfs de cassiere bij de supermarkt is zeer geïnteresseerd. Toch zijn wij niet de enige Nederlanders hier, Famke heeft er weer een vriendinnetje bij, Rosa, 14 jaar oud uit Haarlem, ze hebben maandag van 10 tot 17.30 uur samen in het zwembad gelegen (even een half uurtje pauze voor de lunch). Aan het einde van de dag hebben we gebruik gemaakt van de supergrote barbecue die bij ons op 1 van de 2 terrassen stond, heerlijk zalm en garnalen gegeten die hier op een paar honderd meter vandaan gevangen worden. De kids hebben vooral genoten van de marsh mellows.
-
02 Augustus 2011 - 11:37
Beppe,:
Lieve kinderen,
Bij jullie zon, hier nu volop zomer In de schaduw buiten nu 23,7 gr C. Mara ligt op dit moment op de bank te slapen en Julia in de kamer op een stretcher. Een ogenblik van vredige rust. Als het goed is ligt Pake op dit moment te dutten in een ruststoel in Twijzelerheide.
De ochtend begon al weer met onverwachte dingen. De taxi van Pake haalt hem om 9.00 uur. Maar voor die tijd was Pake al druk bezig het middelste slot uit de deur te schroeven. Ik vraag: "Wat doe je nu?". Pake: De deur wil niet meer open, daarom haal ik het slot er maar uit". Ik draai het onderste slotje om en open is de deur. Pake vraagt: Wie heeft dat gedaan?". Ik zeg: "Wat denk je van jou pakezeggers?'.
Omdat het zulk mooi weer is wil ik de kiddys op de driewielertjes buiten laten fietsen. Ik de garagedeur open om het materieel van de zolder naar beneden te halen. Op zo 'n ogenblik kan je es goed in de garage rondzien. Wat de meisjes dan ook deden. Zij ontdekten een muis in de muizenval. Pake en ik hadden het vette beestje in geen weken eerder gezien vanaf de plek waar wij keken. Ik zeg weken want toen de kinderen het mij wezen rook ik een onmiskenbare geur en zag ook een vette blauwzwarte bromvlieg. Ik wilde het beestje met de luiwagen op een stukje karton vegen , maar Mara vond dat zo zielig dat ze moest huilen. Dat ik staak even mijn onmiddellijke actie, maar wil het diertje daar toch wel weg hebben. En Lulia(wat Mara steeds zegt) en Mara maar op de hurken zitten te kijken en onophoudelijk "Zielig, zielig, zielig"roepen.
Ik ten slotte mijn oren maar even gesloten voor het gejeremieer, en de muis vastbesloten op een schop geveegd. Met val en al. En buiten begraven. Het was nog steeds zielig. Julia opperde: "Kon ik niet een aardappel op zijn graf leggen, dan had de muis toch nog wat te eten". Later stonden ze samen toch weer op de modderige plek, hoewel ik dat verboden had. Wat een drama.
Maar later op de sportvelden, met bal, schommel en glijbaan was de muis vergeten. Ik ben benieuwd of hij nog weer opduikt.
Zover, liefs van Julia, Mara en Beppe uit Harkema. -
03 Augustus 2011 - 12:53
Gerwen:
Hoi Canada :
Het zit er bijna op voor jullie zo te zien wel een vakantie om nooit meer te vergeten.
De verhalen en foto,s spreken voor zich zelf .
Heel goede reis terug naar Cuijk want de mooiste vakantie reis is nog altijd terug naar huis naar je eigen omgeving .
Tot ziens Opa en Oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
