Een warme herfst

Voor de 3e keer naar Moraira, de 1e keer buiten het zomerseizoen. Het ging zaterdag wel erg snel, om 10.15 uur nog in Cuijk en om 14.30 uur al geland in Alicante. Direct na afgeven koffers konden we instappen in het vliegtuig, bij aankomst stond de auto klaar voor de rit van 45 minuten naar Moraira. Wat direct opvalt bij aankomst is dat de hectiek die in Italië overal aanwezig was hier ontbreekt, lekker rustig en geen overspannen toestanden. Overigens hebben we ook een beetje mazzel, want het personeel van Iberia gaat de komende dagen staken en ook al vliegen wij niet met hen, dat zal toch tot de nodige overlast leiden op de vliegvelden in Spanje.
In Moraira worden we ontvangen door Wouter, de zoon van Harrie, in Casa Rosana. Tot nu hebben we alleen nog in Casa Naranja mogen verblijven. Deze villa is net wat groter en ligt net wat mooier en door de rondingen en de vele ramen heb je, waar je ook bent, zit of staat altijd prachtig uitzicht over en richting de zee en de rots van Calpe.
Het weer is eveneens prachtig, vandaag ook weer 28 graden met een stralende zon. Het zwemwater is wel koud voor de tijd van het jaar. De hele maand september heeft het hier blijkbaar geregend (meeste neerslag in 130 jaar!) en dat heeft toch zijn invloed gehad op de watertemperatuur. Tom maakt dat niet veel uit, die is al in het zwembad gedoken, Famke en Tessa hebben de zee al uitgeprobeerd, die is toch nog altijd iets warmer maar voor mij te koud. Het strandje waar we nu waren, El Potret in een buitenwijkje van Moraira, hadden we nog nooit bezocht, ziet er bijna Grieks uit als je daar zit en om je heen kijkt.
In Moraira is het natuurlijk veel rustiger dan in de zomer, sterker nog, het is nu ook rustiger dan normaal in deze periode van het jaar. De Engelsen laten het massaal afweten, de hoge koers van het pond maakt dat elk tripje naar het buitenland voor hen 50% duurder is geworden. Blijkbaar trekken zij nog wel richting zuiden, maar niet verder dan Zuid-Engeland.Tja, dat krijg je van mensen die nog steeds links rijden, alles in inches berekenen en niks met de euro te maken willen hebben. In ieder geval is er nu meer plek om je auto te parkeren en er zijn toch nog meer dan genoeg restaurantjes open waar het gezellig druk is. ’s Avonds kan je ook nog gewoon buiten eten, alhoewel het wel frisser wordt wanneer het donker wordt. Voordeel is weer dat je nu ook gewoon de bewoners van dit dorpje ziet, in de zomer vallen die helemaal weg in de drommen toeristen. Je ziet zowaar jongens voetballen op de pleintjes, Tom wil niks liever dan meedoen, maar ik moet het dan wel voor hem vragen. Omdat ik dat niet doe, stelt hij zich strategisch op, in de hoop dat een bal die er door heen glipt, door hem opgevangen kan worden en teruggespeeld. Eénmaal terug in het huisje krijgen we nu al het hoogtepunt van de vakantie, samen met Tom en Famke naar Hole in the Wall kijken met Beau en Gerard Joling, wat vinden ze dat leuk en uit pure armoede ga ik maar meelachen bij zoveel onzin. Zondagavond had meer kwaliteit op tv, konden we tenminste genieten van de 0-4 van PSV tegen NEC. We laten de kids maar laat naar bed gaan in de hoop dat ze snel wennen aan het feit dat de klok 1 uur terug is gezet, zondagochtend was dat in ieder geval niet zo en waren ze véél te vroeg al actief.