Windkracht 10

Op zondag zijn we naar Rhodos Stad geweest. 3 Jaar geleden zaten we vlakbij deze stad in een hotel, nu is het ruim 50 km rijden over niet al te beste wegen. Dwars door de kasteelstad, zoals Rhodos ook wel heet, komen we overal ridders tegen, daar moeten natuurlijk foto's van gemaakt worden. Het is ons de vorige keer niet opgevallen dat er zoveel winkeltjes en mooi opgeknapte straatjes en pleintjes waren. Voor de verandering zijn we een keer uit wezen eten waar niet met ons armbandje konden betalen (alhoewel, als je 80 miljard euro aan iemand leent, zou je toch géén armbandje meer nodig hoeven te hebben om te kunnen eten). Tom bestelt de mossels en peuzelt ze, wederom tot verbazing van personeel en andere gasten, binnen de kortste keren op. Famke eet een hamburger waarvan ik me afvraag hoe die ooit in haar mond past, maar hij gaat helemaal op! De eigenaar van dit restaurant weet wel hoe het moet en zegt ons vaarwel met een welgemeend “houdoe en bedankt”. De kids gaan weer verder op zoek naar de foto's uit de boekjes en waar ze die dan in het echt kunnen vinden, een spontane foto-speurtocht is daarmee ontstaan. Daarnaast vinden we eindelijk een winkeltje waar ze sandalen voor Tom hebben die een beetje kwaliteit hebben, een echte Griekse oma die geen woord over de grens spreekt, verkoopt ze aan ons.
In de haven liggen naast een groot cruiseschip, ook een aantal jachten die de nodige centen hebben gekost, op één jacht staat zelfs een helikopter geparkeerd! Voordat we gaan eten, kijken we eerst samen de kampioenswedstrijd van Chelsea. Tom en Famke zitten er helemaal in en elke goal wordt met gejuich en een analyse ontvangen waar Johan Cruijf jaloers op kan zijn. En het zijn nogal wat goals, want Chelsea wint maar liefst met 8-0. Famke en Tom worden zo vrolijk dat ze spontaan 'helemaal niets in Amsterdam' beginnen te zingen en ze blijven dit volhouden, ook als ik uitleg dat ze daar de beker hebben gewonnen en het eigenlijk 'helemaal niets voor PSV' zou moeten zijn.
's Avonds is het weer zoals altijd, eten en minidisco. Alhoewel, het is nu zo druk bij het eten dat de rijen voor het eten enige irritatie beginnen op te roepen, zeker wanneer er mensen zoals Tessa zijn die heel naïef doen, alsof ze niet gezien hebben dat 20 mensen voor haar aan de beurt waren bij de souvlaki's. Na de minidisco is er al weer een quiz, nu moet je tv-series raden nav de muziek. Wij hebben er 21 van de 25 goed en ondanks het feit dat de winnaar er 21 goed had, worden wij niet naar voren geroepen. Je zou denken dat er sprake is van een complot, in die zin dat wij na onze 1e winst in de bingo nu niet meer mogen winnen.
Maandag staat er een gigantische wind, een soort moeson maar dan anders. Met onze jeep gaan we op zoek naar een echt zandstrand, want bij het hotel liggen vooral keien. Of dit nu wel zo'n slim idee was weet ik niet, we vinden weliswaar het prachtige Charaki-beach, maar de wind maakt dat we soms gezandstraald worden en het zeewater is ook gigantisch koud. Eénmaal terug bij het hotel bemoeilijkt de wind het zonnebaden ons ook flink, dus dat is ook niet echt een succes. Gelukkig is iedereen een beetje moe van al die bezigheden op vakantie tot laat in de avond, de middag is dus vooral slapend doorgebracht.