Bootje varen

Woensdag aan het einde van de middag was er voor het eerst een beetje sluierbewolking, donderdagochtend herhaalde dat beeld zich. Op zich niks mis mee, een prima dag voor een echte excursie richting Lagos en ondanks die dunne wolkjes zijn we toch weer flink bijgekleurd. Lagos is een mooi middeleeuws stadje gecombineerd met prachtige rotsen bij de zee. We zijn eerst met de auto naar Ponta da Piedade gereden, op z'n Nederlands de 'Brug van de Vroomheid'. Deze rotsformatie met mooie bogen, pieken en grotten zijn met een trap naar beneden te bereiken om vervolgens in een te klein vissersbootje te stappen om zo te genieten van de pracht die door de kracht van water en wind in de rotsen is gecreëerd. Vorig jaar zijn we met een grotere zeilboot vanuit Lagos hier naar toe gegaan om vervolgens over te stappen in de kleine bootjes (althans Tessa en Tom), dit jaar dus direct in de kleine bootjes. Vorig jaar werden Famke en ik verschrikkelijk groen van deze barre zeetocht, dus nu hebben wij samen netjes drie kwartier zitten wachten op de terugkomst van de 2 bootjes waarin de rest van de familie zat. Foto's hebben we meer dan voldoende gemaakt, al lukte het opa en oma niet om langer dan 1 seconden te zoenen in de zgn. 'love chapel'. De schipper verloor uiteindelijk z'n geduld en wachtte niet langer totdat de foto een keer zou lukken, tja maar zien of dit nog invloed heeft op het naderende 45-jarig jubileum. De weg terug omhoog waar een flink aantal traptreden voor opa, maar hij sloeg zich er moedig door heen.
Eénmaal terug hadden de kids wel een ijsje verdiend alvorens we richting het stadje gingen. Lagos doet heel rustiek en zelfs een beetje hippy-achtig aan, waarom wij ons er thuis voelen weet ik dan ook niet. Ook het feit dat je hier niet 1 tv-scherm ziet hangen (waar kijken ze hier voetbal!?) maakt niet dat het hier niet leuk is, in tegendeel.
Omdat het wat verder weg is van Albufeira hebben we 's middags hier gegeten. Ik heb maar weer eens kip piri piri genomen, een typisch Portugees gerecht. Vorige keer was het gewoon een gegrilde kip, waar je wat hete saus uit een flesje over kon gooien, nu was het een kip waarin gedroogde pepertjes en knoflookteentjes waren verstopt voordat deze de oven in ging, lekker pittig dus en waarschijnlijk was dit dus wel de echte piri piri. Terug op de kamer kwamen we nog voor een verrassing te staan, de sleutel wilde niet meer draaien, gelukkig bracht de monteur uitkomst, zodat we toch nog snel richting toilet konden. Na het eten toch nog weer een minidisco, al waren er dit keer slechts 3 deelnemers, Daan, Famke en Tom. Daarna met de auto door het donkere achterland naar Villamoura. Een stadje met gemaakte luxe dat de gezelligheid van Albufeira ontbeerd. Gelukkig had ons bezoek toch nog toegevoegde waarde omdat Luuk hier eindelijk z'n shirt van Ronaldo in zijn maat vond. Terug in het hotel nog vlug wat alcohol tot ons genomen om vervolgens rond 23.00 uur richting bed te gaan, het was een lange,drukke maar zeker ook mooie dag.