De kop is er af

Zaterdag al 's middags naar Düsseldorf gegaan om de koffers in te leveren zodat we zondag niet te vroeg op hoeven te staan. De rijen zijn in 2-en gedeeld, 1 voor USA en 1 voor de rest van de wereld, wij dus in die laatste hele lange rij, om éénmaal aan de beurt te horen dat we toch in de rij USA (die geen rij is) moeten. Vooruit, het is vakantie, dus we gaan die Duitsers niet uitleggen dat Canada en USA 2 verschillende grootheden zijn. Omdat we desondanks tijd over hadden, zijn we nog de stad in gegaan. Het leek wel of hier het wereldkampioenschap vrijgezellenfeesten aan de gang was met als gevolg dat de kroegen uitpuilden en het rond 17.00 uur al aardig carnavalesk (er liep ook een echte raad van elf rond) aandeed.
De familie in Oosterhout presteert het om altijd jarig te zijn als wij op vakantie zijn, dus deze keer Ellen toegezongen vanaf een Spaans tapas-restaurant-terras, met al die lallende vrijgezellenfeesten viel dat eigenlijk niet eens op. Tom voelde zich zo op zijn gemak dat hij aan het vertellen ging over Maaskantje en de new kids; hij kende maar 1 scheldwoord : verrekte koekwous. Ik weet niet of ik het goed schrijf, ik weet wel dat hij het aardig goed, plat Brabants uitsprak. Je kunt nog zo goed proberen om ze van dit stukje "hoogwaardige" Brabantse cultuur af te houden, met you tube en school lukt dat dus niet. Eerlijk is eerlijk, ik moest ook wel weer stiekem lachen toen hij deze woorden de groep ingooide, zo trots als hij keek dat hij dit eindelijk mocht uitspreken in onze aanwezigheid.

Zondagochtend om 10.30 uur vertrekken, bijna 10 uur vliegen en dan zijn we om 11 uur 's ochtends nabij de Grote Oceaan, in Vancouver. Eénmaal in bezit van stempels, koffer en auto (of is het toch een camper) gaan we richting hotel. Van zondagrust niets te merken, het is druk op de weg en druk in het park. Ook al is het in Nederland al avond, het is nog te vroeg om te gaan slapen, dus zijn we maar richting Stanley Park gegaan. Een gigapark met mooie uitzichten, waar we eerst de inwendige mens goed verzorgen met burgers en ijs. Hier zien we ook het eerste wildlife, de wasbeertjes, maar echt wild waren ze al niet meer. Omdat Vancouver 125 jaar bestaat kunnen en het feest vooral in dit park is, komen we niet bij de totempalen, dat moet morgen dan maar. Alhoewel, zowel bij het eettentje als bij het hotel staat ook zo'n ding, dus foto's hebben we al. Terug in het hotel nog even zwemmen en rond 17.00 uur 's middags gaan we slapen, in Nederland is het dan al 2 uur 's nachts, de kids vinden het maar niks, ze zijn niet moe! Benieuwd hoe laat we morgen wakker worden.