De eerste 24 uur

De eerste 24 uur Curaçao zitten er op. Wat doe je op zo’n eerste dag. Allereerst met z’n 4-en wakker worden rond 4.00 uur ’s nachts om gelukkig toch weer in te slapen en rond 7.30 uur pas echt wakker te worden. Dan lekker boodschappen doen bij de AH die hier 300 meter vandaan zit, hier zijn de supermarkten gewoon op zondag van 8.00 tot 20.00 uur open. Na een heerlijk ontbijtje op ons terras, pakken we onze strandspullen bij elkaar en lopen we naar het strand. Ons hotel heeft daar de strandstoelen al klaar staan voor ons. Terwijl ik geniet van een heerlijke latte machiato die ze komen brengen en Tessa onder palmbomen een boekje leest op de i-pad, zijn Tom en Famke druk op zoek naar vissen en vooral krabbetjes.
Rond het middaguur even lekker lunchen in ons huisje om vervolgens richting Willemstad af te reizen om naar de Carnavalsoptocht te gaan kijken. En dat laatste is makkelijker gezegd dan gedaan, de auto’s staan letterlijk al geparkeerd op de autoweg, alle afslagen zijn immers afgesloten, je komt de stad niet in me de auto. Eenmaal bij de route is een plek langs de kant een illusie, want langs de gehele route staan kolossale, maar zeker ook krakkemikkige tribunes, en daar tussen hebben de mensen overal overkappingen geplaatst (met keuken en wc!!). Bij de 4-daagse staan er bankstellen naast de route, maar dit slaat echt alles. Grote koelboxen staan bij iedereen binnen handbereik met daarin gigantisch veel sterke drank. Na ruim 1,5 uur wachten wordt ons geduld (en het ongeduld van Tom en Famke) beloond, dan begint de parade. In Nederland willen we elkaar met carnaval nogal eens een keer de maat nemen, hier hebben ze daar helemaal geen behoefte aan. Hier is carnaval dus echt carnaval; muziek, dansen, weinig kleren, heel veel lachende mensen, veel drank. En ook al zijn wij dan geen negers (zoals Tom de mensen uit Curaçao maar blijft noemen), ze lachen ook naar ons, poseren gewillig en dansen er op los. Heel af en toe zien we een deelnemer aan de parade even z’n kostuum uit doen en een beetje verdwaasd mee lopen. Of de temperatuur van ruim 30 graden of de alcohol heeft dan z’n werk gedaan.
Naast de huidskleur is Tom overigens ook helemaal in de ban van de kleding hier op Curaçao. De vrouwen hebben altijd kleren aan die 2 maten te klein zijn volgens hem en de mannen hebben juist weer kleren aan die 5 maten te groot zijn, heel vreemd vindt hij het maar. Eenmaal terug in ons huisje kijken we even samen in de spiegel, je kan best wel rood worden in 24 uur is onze conclusie.