Another day in het waterpark

Als ik deze website mag geloven, dan hebben sinds ik met bloggen begonnen ben in mei 2009 in totaal 59.686 mensen onze avonturen gelezen. Ik weet niet wie dat allemaal geweest zijn, of zouden dat allemaal “Snowdens”, NSA en andere geheime diensten zijn, die ons vanaf 2009 goed in de gaten houden.

Vandaag kunnen ze op de foto zien hoe Tom slaapt, de gordijnen laten volgens hem te veel licht binnen, dat lost hij dus zo op. Na het ontbijt halen we weer trouw ons armbandje op dat ons de gehele dag in het waterpark laat. Samen met Tom ga ik vandaag de meer ‘gevaarlijke’ attracties af (behalve dan die steile glijbaan, dat is iets waar ik mij niet aan waag). De namen van die attracties zeggen al genoeg, Shark Attack, Aquaconda en the Ziggurat.

Aan het einde van de middag pakken we de monorail naar het vaste land, we zitten immers op een kunstmatig aangelegd eiland. Blijkt als we op het vaste land zijn dat de monorail daar ook stopt, vanwege geldgebrek is deze niet aangesloten op de monorail op het vaste land. De crisis heeft hier dus ook z’n effect, er staan wel mooie borden van de Trump-Tower, maar wij zien hem niet staan, halverwege komen we bij een station met de naam Palm Mall (winkelcentrum), maar er ligt alleen een diepe kuil, we kunnen niet eens uitstappen.

Er zit niets anders op dan een taxi te nemen naar het Burj al Arab hotel, het enige 7-sterren hotel ter wereld. Niet dat dit echt kostenverhogend is, de taxi’s kosten hier bijna niks, wat wil je ook in een land waar de benzine 0,20 cent per liter kost. We zijn niet de enige die op dat idee komen, veel toeristen laten zich bij de ingang afzetten en maken een foto, verder kom je ook niet, alleen als je bereid bent om een kamer te nemen, goedkoopste kamer is 7.000 euro per nacht. Het gerucht gaat dat dit hotel van 321 meter hoog zo duur is, dat het de komende 400 jaar continue vol zou moeten zitten, iets zegt mij dat dit niet het geval zal zijn. Beetje tegenvaller dus dat je niet echt dichtbij mag komen. Daarvoor in de plaats gaan we maar leuke foto’s maken met de kamelen die hier kunstig staan opgesteld in de omgeving.

Daarna met de taxi terug naar het monorailstation, dat ons weer netjes terugbrengt naar het hotel. Nadat we gisteren binnen in het Kaleidoscope restaurant hadden (thema was typisch Midden-Oosten: Mexico). Eten we nu voor het eerst in 2014 buiten. Dat alles hier net wat meer gekruid was, heeft Tom gemerkt, zijn gekke bekken leveren wel mooie foto’s op. Op weg terug naar de kamer hebben we nog wedstrijdje ‘selfies’ maken gedaan, resultaten zijn verrassend.