We gaan verhuizen

Vandaag was de dag van de switch, we hebben ons “Disney-hotel” verwisseld voor ons andere hotel op het vaste land. Het leek wel alsof ze ons heel graag kwijt wilden, zoveel personeel hielp ons bij het inladen van de auto van het hotel die ons naar de nieuwe bestemming moest brengen.

Dit hotel ligt aan de Dubai Marina, hier was 20 jaar geleden nog helemaal niks, nu lijkt het wel Manhattan, zoveel hoge gebouwen staan hier. Wij zitten op de 25e etage en hebben een mooi uitzicht over de zee en de promenade die ze hier The Walk noemen. Vanuit ons bed zie je de zon de zee inzakken! Tessa heeft zich helemaal voor de raam gesetteld om de ondergaande zon te fotograferen, dat gaat overigens in een heel snel tempo, moet je bijna de speed-burst voor aan zetten.

The Walk is dus een boulevard waar vooral veel restaurantjes zitten, de winkels zijn bijna klaar. Alleen de winkel van Victoria’s Secret is al open, zo zie je waar de prioriteiten liggen van dit streng Arabische land. Voor de lunch geeft Tom de voorkeur aan een broodje bij de Subway en wij sluiten ons daarbij aan, voor 14 euro hebben we met z’n 4-en hier gegeten en gedronken. Er wordt druk gewerkt hier om het allemaal nog mooier te maken, volgens Tom lijkt het hier dan ook vooral op Cuijk, daar liggen volgens hem ook alle wegen overhoop.

’s Middags hebben we niet veel gedaan, lekker in de hoteltuin gelegen, je kan kiezen of je de zee in gaat of in het lekker warme zwembad van het hotel. Famke is even wezen shoppen en heeft weer een nieuwe pet aan haar collectie toegevoegd, misschien een maatje te groot, maar haar krullen vullen die ruimte mooi op.

’s Avonds hebben we ‘The Walk’ gelopen en gegeten bij een Indiaas/Pakistaans restaurant, hoe verrassend. Hier is alcohol tijdens het eten nog niet echt ingeburgerd, nergens op de terrassen is het te krijgen, was bij ons 1e hotel wel anders. In onze mini-bar is echter wel gewoon wijn en bier te verkrijgen. Het flesje witte wijn dat we gedronken hebben was van 2009, de dag daarna is er een nieuwe fles in gezet, die was van 2012, wie weet hoe lang die fles hier heeft staan wachten op ons.

Tom werd tijdens het flaneren nog bijna opgegeten door een wit politiepaard, maar hij schrok niet echt, was stoer genoeg om het beestje ook nog even te aaien. Uiteindelijk zijn we redelijk op tijd naar bed gegaan, de volgende dag moeten we net wat vroeger op om op tijd bij het hoogste gebouw ter wereld te zijn, dat weer gelegen is in het grootste winkelcentrum van de wereld.