We zijn weer thuis

Vrijdagochtend 9.00 uur is het nog steeds heel stil, ook vanuit de kamer van Tom en Famke. Blijkt dat die nog heerlijk liggen te pitten. Toch maar voorzichtig wakker gemaakt via de flits van het fototoestel, we hebben een “drukke” dag voor de boeg. We gaan namelijk helemaal niks doen, behalve zonnebaden aan strand en zwembad en tussendoor eten.

’s Avonds eten we voor de laatste keer deze vakantie bij al weer een andere Indiaan. Ingesloten door de Arabieren hebben we wederom heerlijk gegeten. Complimenten voor Tom en Famke hoe makkelijk zij zijn met al dat buitenlands eten, ze laten het zich lekker smaken deze vakantie. Terwijl we zitten te eten komen de vrouwelijke politieagenten van Dubai weer voorbij, deze keer in een sportieve Bentley vermomd als politieauto. Het is vandaag echt druk op the Walk, de auto’s gaan nu echt stapvoets, het continue claxonneren heeft geen enkele invloed daarop. Ook op het wandelgedeelte is het superdruk, vooral ook veel Arabieren vanavond, natuurlijk omdat de vrijdag altijd de zondag is hier in het Midden-Oosten.

Dat is dan ook direct het enige religieuze aan deze vrijdag, voor het overige viert men het weekend zoals wij dat in het weekend ook doen. Zo worden wij rond 1.30 uur ’s nachts wakker gemaakt door 2 Arabieren die denken dat ze bij ons op de kamer slapen, zouden ze dan toch alcohol hebben gehad? In al die dagen dat we hier geweest zijn, hebben we welgeteld 2 keer meegemaakt dat mensen werden opgeroepen tot het gebed, een aantal jaren geleden in Egypte was dat stukken vaker.

Na het eten hebben we nog 1 keer meegelopen in de parade op de Walk, nog wat winkeltjes bezocht op zoek naar zo’n wit gewaad dat elke Arabier hier draagt, maar het gekke is dat je ze nergens kunt vinden, zelfs niet in het grootste winkelcentrum van de wereld.

Zaterdagochtend na het ontbijt hebben we nog bijna 2 uur om in de zon en water te genieten van het prachtige weer. De zee zijn we niet meer in gegaan, er dreven net iets te veel kwallen rond. Daarna worden we met een prive-taxi weer naar het vliegveld gebracht. De receptie van het hotel noemde dat een limo, viel Tom een beetje tegen dat het een ‘gewone’ Toyota SUV was, en niet zo’n hele lange auto (al had ik hem al wel gewaarschuwd). Een krap half uur later waren we al op het vliegveld en gaat alles soepeltjes richting het daadwerkelijk inchecken in het vliegtuig, al moeten we wel 23 keer ons paspoort laten zien. Vlak voordat we dat doen gaat Famke (eindelijk) haar geld gekregen van de verjaardag uitgeven, een stoere blauwe nieuwe koptelefoon, passend bij shirt, Iphone-hoesje en DJ-set siert vanaf nu haar hoofd.

Precies op tijd landen we om 20.30 uur op Schiphol, vrolijk opgewacht door de Marechaussee direct aan de gate om te kijken of onze paspoorten wel echt zijn. Even later zitten we in de auto en slaapt de rest van de familie vrij snel, terwijl ik – gedwongen door de trajectcontrole – rustig richting Cuijk rij.