Over cobra's, minidisco en vriendjes maken

Hebben we toch de goede keuze gemaakt. Op de Canarische Eilanden zijn alle vliegvelden gesloten in verband met de storm die daar woedt, zo’n 9.000 reizigers uit Nederland zijn gestrand. Hier is vandaag het kwik over de 30 graden gegaan en nog geen zandstorm gezien. Ook hier is er weer minidisco voor de kids en het lijkt wel of we 10 jaar in tijd terug uit zijn gegaan, niet qua leeftijd van deelnemers, maar wel qua liedjes en beleving. Tom en Famke hebben er niet zoveel last van dat er vooral op heel oubollige Duitstalige liedjes wordt bewogen. In tegendeel, ze vermaken zich prima en Famke is heel populair bij de Duitse en Engelse meiden van haar leeftijd (zouden ze weten dat ze een famke is?). Er wordt over van alles gesproken met haar zonder dat ze ook maar iets begrijpt. Het deert haar niets, ze geniet van alle aandacht die ze krijgt en gelijk heeft ze! Tessa en ik vragen ons af of dezelfde liedjes nog steeds gespeeld worden als wij met onze kleinkinderen op vakantie gaan. Tessa stelt zich daarbij wel de vraag of dat ooit gaat gebeuren, waarbij ze haar geld wel op Tom zet, die wordt volgens haar nog een keer vader zonder dat hij het zelf in de gaten heeft. Tom is overigens redelijk zelfbewust bezig op deze vakantie, want hij vertelde vanochtend vol trots dat hij deze vakantie nog maar 2 keer “ge-dé-est” had.
We waren via de recensies op internet al gewaarschuwd voor de animatie, maar het animatieteam zelf is nog bedenkelijker qua niveau dan we hadden verwacht. Er zit zelfs een lilliputter bij die steeds de onnozele pias speelt, redelijk gênant allemaal, het is nog net geen dwergwerpen wat men doet, maar het zit er dicht bij. De professioneel bedoelde shows roepen ook meer vraagtekens op dan applaus, al is het maar vanwege de schaars gekleden vrouwen (ze zijn er dus wel Beppe!) of het feit dat er een meisje van hooguit 12 aan een show meedoet als acrobaat. De cobrashow is wel redelijk indrukwekkend, 1 man vecht een duel uit met 5 cobra’s, uiteindelijk heeft hij ze alle 5 met de kop in z’n mond. Het zal allemaal wel bij Egypte horen. We hebben het land ’s avonds ook even ontdekt door buiten het resort te treden. Voordat je de weg hebt overgestoken, hebben al 5 taxichauffeurs je benaderd met de vraag of je een taxi nodig hebt. Gedurende de wandeling langs de vele kleine winkeltjes blijven diezelfde taxibusjes eindeloos claxonneren als ze voorbij rijden, in de hoop toch weer wat Egyptische ponden binnen te slepen. Misschien doen ze dat ook wel omdat je ze niet ziet in het donker, hier in Egypte rijden meer auto’s namelijk zonder licht ’s avonds dan met licht, heel apart. Bij elk winkeltje worden we vriendelijk naar binnen gevraagd, maar als we dat niet willen worden we ook snel met rust gelaten. Het is gelukkig geen Turkije waar je letterlijk naar binnen wordt getrokken. We hebben zelfs nieuwe crocs gekocht voor Famke, net zoals alles hier wat je kan kopen, echt namaak, maar wel mooi geel! De startprijs was 8 euro, heb er voor het goede fatsoen 1 euro afgedongen en toen vond ik het wel goed. De gemiddelde Egyptenaar heeft niet zo breed, verdient iets van tussen de 5 en de 10 euro per week, dat is dus echt niks vergeleken met ons. Het “stiekeme” fooien geven in het hotel vind ik desondanks niet iets waar je dit verschil mee afkoopt. Volgens mij doen de meeste Europeanen het meer om hun eigen ego te strelen en zgn. populariteit af te dwingen bij deze mensen die hard moeten werken dan dat ze het uit respect of zoiets doen. Ik ga er dan ook maar enigszins terughoudend mee om, gooi het netjes in een potje dat er voor staat of leg het klaar voor de schoonmaker, maar ga niet net als anderen het op een zodanige manier doen dat je ineens joviaal en voor iedereen zichtbaar bejubeld wordt alsof zij je echt kennen en aardig vinden, wie houd je dan voor de gek. Als je dan toch wil dat het personeel wat extra’s krijgt, betaal dan allemaal 50 euro meer en zorg dat het ook bij die mensen terecht komt die niet in contact met de toeristen komen.
De kids zien nog steeds wat rood na weer een hele dag in het zwembad. We hebben er weinig omkijken naar, ze hebben zoveel vriendjes dat ze ons alleen nodig hebben voor eten en drinken. Of het nu jongere soortgenoten zijn uit Limburg of 2 meiden van 11 en 12 met wie ze “zittend op de schouders” (en dan Famke bij Tom) elkaar proberen om te gooien, ze hebben veel plezier. Ook is het leuk om de gesprekken te beluisteren; zijn jullie broers, Tom ben jij 8 jaar?, Famke ben jij al 9 jaar?, zijn jullie echt geen broers, ga je naar de mini-disco en bij al die vragen hebben ze beide steeds weer grote lol. Als ik ’s avonds naar de cobrashow ga met Famke (Tessa durft niet en Tom slaapt al) lijkt het wel of ik door Cuijk loop, iedereen kent Famke en Famke kent iedereen.