Todos es balle

Deze vakantie heeft zich steeds meer als strandvakantie ontwikkeld. We gaan zo goed als elke dag richting strand om gezeten in de schaduw van de enige palmbomen van het strand op onze zelf gekochte strandstoeltjes bij de super shanghai te genieten van de wind, die bij de zee wat prominenter aanwezig is dan bij ons huisje. Die wind heeft ook weer tot gevolg dat de golven dit jaar aardig hoog zijn, ideaal om te surfen en regelmatig kopje onder te gaan. Onze schaduwrijke plaats ligt naast de basis van de soccorista (de spaanse baywatch-babes, overigens hier vooral mannen) en we zien zo gemiddeld 3 keer per uur iemand komen die gestoken is door een kwal of zoiets. Deze krijgen dan een zalfje, wellicht dat dit zalfje veel ellende bij oma had kunnen voorkomen 2 jaar geleden, want dit is hetzelfde strandje. Vandaag (dinsdag) staat op de website van het AD dat er een kwallenplaag hier aan de Costa is en dat stranden zelfs gesloten worden. Dat hebben we nog niet gezien, maar een gewaarschuwd mens telt voor dos.
Zondag wilde we overigens naar het strand van Cumbre del Sol, een strand waar we ook al vaker zijn geweest, prachtig gelegen tussen hoge rotsen. Het was daar zo giga druk dat we helemaal boven zouden moeten parkeren, terwijl we normaliter bijna op het strand konden parkeren. Het is echt hoogseizoen, is toch even wennen voor ons, want we dachten dat dit strandje één van onze geheimen in deze omgeving was.
Het zwembadwater bij ons stulpje is inmiddels bijna 30 graden, terwijl het zeewater ook al ruim boven de 20 graden uitkomt. Ideaal voor de kids om ook nog 's avonds laat een duik in het water te nemen en dat doen ze dan ook, de ene keer met alle kleren aan en de andere keer met alle kleren uit, het kan allemaal hier.
Maandagavond hebben we weer bij Harrie gegeten, beter gezegd bij z'n zoon Wouter. Het was weer lekker en gezellig en de avond werd afgesloten met een glaasje schnapps, ook voor de kids, ze lieten dit “sap” zich goed smaken. Terwijl wij gezellig zaten te praten met 2 collega ambtenaren van de gemeente Texel (woon je zo dicht bij het strand, ga je helemaal naar Moraira!) hebben de kids met hun kids verstoppertje gespeeld rondom Harrie's Bistro en in restaurant Kosta. Dit is het “dure” restaurant van Harrie dat inmiddels gesloten is vanwege het feit dat er te weinig mensen kwamen eten, soms zit het mee, soms zit het tegen.
Uit het sms-verkeer met Italië blijkt dat het daar ook gezellig is, en dat men daar wat vroeger eet en drinkt dan in Spanje, alhoewel wij nog steeds niet goed begrijpen op welke wijze Gunther nou inspanningen heeft verricht met het animatieteam. Over vroeg gesproken, onze buren hier eten heel vaak al om 18.00 uur, althans dat wordt iedereen geroepen dat het eten klaar is. Door de kids worden ze daarom al de vroege mensen genoemd, vooral als ze vroeg (rond 22.00 uur) moeten gaan slapen (is ook maar 1 of 2 keer gebeurd) roepen ze dat zelfs bij de 'vroege mensen' nog licht aan is! Dinsdag en woensdag hebben de wolken het vooral gewonnen van de zon, het blijft dan nog steeds bijna 30 graden, dus ons hoor je niet klagen, is eigenlijk wel even lekker zo. Kortom, zoals ze in Spanje zeggen, todos es balle (alles ik ok).