Todos es balle
Door: RH
Blijf op de hoogte en volg Famke en Tom
05 Augustus 2010 | Spanje, Moraira
Deze vakantie heeft zich steeds meer als strandvakantie ontwikkeld. We gaan zo goed als elke dag richting strand om gezeten in de schaduw van de enige palmbomen van het strand op onze zelf gekochte strandstoeltjes bij de super shanghai te genieten van de wind, die bij de zee wat prominenter aanwezig is dan bij ons huisje. Die wind heeft ook weer tot gevolg dat de golven dit jaar aardig hoog zijn, ideaal om te surfen en regelmatig kopje onder te gaan. Onze schaduwrijke plaats ligt naast de basis van de soccorista (de spaanse baywatch-babes, overigens hier vooral mannen) en we zien zo gemiddeld 3 keer per uur iemand komen die gestoken is door een kwal of zoiets. Deze krijgen dan een zalfje, wellicht dat dit zalfje veel ellende bij oma had kunnen voorkomen 2 jaar geleden, want dit is hetzelfde strandje. Vandaag (dinsdag) staat op de website van het AD dat er een kwallenplaag hier aan de Costa is en dat stranden zelfs gesloten worden. Dat hebben we nog niet gezien, maar een gewaarschuwd mens telt voor dos.
Zondag wilde we overigens naar het strand van Cumbre del Sol, een strand waar we ook al vaker zijn geweest, prachtig gelegen tussen hoge rotsen. Het was daar zo giga druk dat we helemaal boven zouden moeten parkeren, terwijl we normaliter bijna op het strand konden parkeren. Het is echt hoogseizoen, is toch even wennen voor ons, want we dachten dat dit strandje één van onze geheimen in deze omgeving was.
Het zwembadwater bij ons stulpje is inmiddels bijna 30 graden, terwijl het zeewater ook al ruim boven de 20 graden uitkomt. Ideaal voor de kids om ook nog 's avonds laat een duik in het water te nemen en dat doen ze dan ook, de ene keer met alle kleren aan en de andere keer met alle kleren uit, het kan allemaal hier.
Maandagavond hebben we weer bij Harrie gegeten, beter gezegd bij z'n zoon Wouter. Het was weer lekker en gezellig en de avond werd afgesloten met een glaasje schnapps, ook voor de kids, ze lieten dit “sap” zich goed smaken. Terwijl wij gezellig zaten te praten met 2 collega ambtenaren van de gemeente Texel (woon je zo dicht bij het strand, ga je helemaal naar Moraira!) hebben de kids met hun kids verstoppertje gespeeld rondom Harrie's Bistro en in restaurant Kosta. Dit is het “dure” restaurant van Harrie dat inmiddels gesloten is vanwege het feit dat er te weinig mensen kwamen eten, soms zit het mee, soms zit het tegen.
Uit het sms-verkeer met Italië blijkt dat het daar ook gezellig is, en dat men daar wat vroeger eet en drinkt dan in Spanje, alhoewel wij nog steeds niet goed begrijpen op welke wijze Gunther nou inspanningen heeft verricht met het animatieteam. Over vroeg gesproken, onze buren hier eten heel vaak al om 18.00 uur, althans dat wordt iedereen geroepen dat het eten klaar is. Door de kids worden ze daarom al de vroege mensen genoemd, vooral als ze vroeg (rond 22.00 uur) moeten gaan slapen (is ook maar 1 of 2 keer gebeurd) roepen ze dat zelfs bij de 'vroege mensen' nog licht aan is! Dinsdag en woensdag hebben de wolken het vooral gewonnen van de zon, het blijft dan nog steeds bijna 30 graden, dus ons hoor je niet klagen, is eigenlijk wel even lekker zo. Kortom, zoals ze in Spanje zeggen, todos es balle (alles ik ok).
Zondag wilde we overigens naar het strand van Cumbre del Sol, een strand waar we ook al vaker zijn geweest, prachtig gelegen tussen hoge rotsen. Het was daar zo giga druk dat we helemaal boven zouden moeten parkeren, terwijl we normaliter bijna op het strand konden parkeren. Het is echt hoogseizoen, is toch even wennen voor ons, want we dachten dat dit strandje één van onze geheimen in deze omgeving was.
Het zwembadwater bij ons stulpje is inmiddels bijna 30 graden, terwijl het zeewater ook al ruim boven de 20 graden uitkomt. Ideaal voor de kids om ook nog 's avonds laat een duik in het water te nemen en dat doen ze dan ook, de ene keer met alle kleren aan en de andere keer met alle kleren uit, het kan allemaal hier.
Maandagavond hebben we weer bij Harrie gegeten, beter gezegd bij z'n zoon Wouter. Het was weer lekker en gezellig en de avond werd afgesloten met een glaasje schnapps, ook voor de kids, ze lieten dit “sap” zich goed smaken. Terwijl wij gezellig zaten te praten met 2 collega ambtenaren van de gemeente Texel (woon je zo dicht bij het strand, ga je helemaal naar Moraira!) hebben de kids met hun kids verstoppertje gespeeld rondom Harrie's Bistro en in restaurant Kosta. Dit is het “dure” restaurant van Harrie dat inmiddels gesloten is vanwege het feit dat er te weinig mensen kwamen eten, soms zit het mee, soms zit het tegen.
Uit het sms-verkeer met Italië blijkt dat het daar ook gezellig is, en dat men daar wat vroeger eet en drinkt dan in Spanje, alhoewel wij nog steeds niet goed begrijpen op welke wijze Gunther nou inspanningen heeft verricht met het animatieteam. Over vroeg gesproken, onze buren hier eten heel vaak al om 18.00 uur, althans dat wordt iedereen geroepen dat het eten klaar is. Door de kids worden ze daarom al de vroege mensen genoemd, vooral als ze vroeg (rond 22.00 uur) moeten gaan slapen (is ook maar 1 of 2 keer gebeurd) roepen ze dat zelfs bij de 'vroege mensen' nog licht aan is! Dinsdag en woensdag hebben de wolken het vooral gewonnen van de zon, het blijft dan nog steeds bijna 30 graden, dus ons hoor je niet klagen, is eigenlijk wel even lekker zo. Kortom, zoals ze in Spanje zeggen, todos es balle (alles ik ok).
-
05 Augustus 2010 - 21:01
Italie:
Hallo Spanje, hier Italie calling.
Vanochtend vroeg met de trein op weg gegaan naar Rome. Eindstation was gepland Rome Termini, maar we konden ons zelf niet meer bedwingen toen we 20 minuten eerder het station Rome San Pietro zagen. Helaas bleken we niet de enigen te zijn die naar de paus wilden gaan kijken: de enorme rij om de Sint Pieter in te komen werd door kundig gehalveerd met een stoute, doch zeer welkome inhaalmanoeuvre. De rij voor de koepel van 2 uur vonden we allemaal erg lang (hoewel ook die gehalveerd bleek te kunnen worden door kundig van rij te verwisselen), dan toch maar de rij naar de tombes van de overleden pausen genomen (met een ereplaats voor PJP uit Polen). Vervolgens met de taxi (wel zo snel als je op 1 dag veel wilt zien) naar het kattenopvanghuis van Rome (hu?). Jawel, door Daan gelezen in een boek van Rindert Kromhout en daar moesten we dus naar toe. Toen we het eenmaal gevonden handen (met dank aan een Romeinse ober), waren de kinderen er niet weg te slaan. De Nederlandse dames van het opvangtehuis werden ook erg enthousiast door het boek, dat we bij ons hadden. Vervolgens door de Joodse wijk heen naar Bocco de la verita, waar je je hand in een mond moet leggen, die je vingers afbijt als je een leugen vertelt (volgens weer een ander boek van Rindert Kromhout gelden alleen leugens over de liefde). Niet duidelijk of Luuk nu wel of niet verliefd is. Nu ja, weer de taxi gepakt op weg naar het Colleseum. Al drie keer eerder voorgestaan en nu uiteindelijk de rij getrotseerd (tip: als je kaartjes koopt bij het Foro Romanum hoef je niet in de lange rij bij het Colleseum gaan staan). Uit het Colleseum komen bleek overigens nog lastiger als er in komen. Ten slotte besloot onze reisleider (Daan dit jaar, Luuk was dit 3 jaar geleden immers als geweest in Rome) dat we naar de Trevi fontein gingen (uiteraard wederom met de taxi). Als echte toeristen moesten er natuurlijk muntjes (met de linkerhand over de rechterschouder met de rug naar de fontein) in het water gegooid worden (en in het water bleken genoeg muntjes te liggen om dit eindeloos ter herhalen). Uiteindelijk met de metro (jawel, ook het openbaar vervoer gebruikt) naar Rome Termini. Snel werkten de kinderen daar nog een pizza Margherita naar binnen, om nog net op tijd de trein richting Pisa te halen (bij perron 25, wat al bijna halverwege leek te liggen). Om 22.00 uur weer terug op de camping (geen tenten, alleen maar zo'n 40 huisjes, maar alla) kon Luuk nog net meedoen met de dagelijkse lichtwedstrijd tussen de Nederlandse en de Italiaanse kinderen (traditiegetrouw gewonnen uiteraard door Nederland).
Nu, veel plezier nog de laatste dagen en tot in Nederland! -
06 Augustus 2010 - 17:30
Beppe,:
Lieve kinderen,
Pake moest zich vandaag weer bij de vampiers melden in Ny Smellinghe, dus wij waren op tijd gewassen en gestreken en al halverwege Friesland. Het beloofde een prachtige dag te worden na de 2 laatste dagen plensbuien dat ik zei: "We maken er een fijn dagje van". We reden verder langs Petersburg en Canada, naar verre vreemde oorden. Na genoeg KMs zagen wij een enorme gras/heide/poel/ven steppe. Ik dacht dit is geheel wat ik zoek en het beviel Pake ook dadelijk. Hij vond beide stoeltjes moesten uit de auto daar konden we mooi zitten. Pake mocht van mij best zitten, maar ik had het anders in het hoofd, ik wilde eerst elke M2 per CM2 onderzoeken. Dat Pake zitten en ik lopen. Dit hebben we eerst ook meerdere uren volgehouden. Pake had thuis bij mij verschillende zelfs natuurtijdschriften besteld die hij onderweg wilde lezen, zodoende had Pake zich ook niet verveeld.Op't laatst had ik dorst (daarvoor hebben we beide altijd 1L water bij ons) en wilde ik ook wel even rusten. Ik zat zo ook lekker op het stoeltje en daar ontdekte ik wat.
Op die grote wijde vlakte was het voor NL begrippen heel stil. Tenminste als je niet de oorverdovende concerten van de gershippers meerekent. Nu was het zo dat als de zon volop scheen dan gingen de sprinkhanen uit volle borst, Pardon kuit, te keer. Immerkes hebben nl aan hun benen uitsteeksels en aan hun vleugels een harde rand (sommige krekels weer net andersom) en als ze nu de poten langs de vleugels raspen of strijken, wat men striduleren noemt, dan krijgt men dat typische (mechanisce) geluid. Wat ik nu constateerde was: zonneschijn`luid concert. Soms hoorde ik er een wave in van links naar rechts.Nu een wolk voor de zon~alle musikanten eigenlijk direkt zwijgen. Ik vond het heel frappant, het was me nooit eerder opgevallen.
Bij ons vleespotje vandaag hadden we lange gekrulde frietjes. Ook wat nieuws, wel lekker.
zover eerst, liefs van P&B.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
