Barcelona verrast ons!

Op vrijdagochtend (wederom regent het) laten we Moraira na 2 weken weer achter ons, het is heel snel gegaan, ondanks het feit dat we eigenlijk niks gedaan hebben. Voor de laatste keer nog een duik in het zwembad in plaats van de douche 's ochtends vroeg. We hadden eigenlijk vroeg richting Barcelona willen vertrekken om 's middags nog een kippetje in Sitges te nuttigen, maar daar is niets van gekomen. Het was gisteravond weer gezellig bij Harrie en daardoor veel later geworden dan eigenlijk gepland. Tessa en ik hebben gisteren voor het eerst slakjes gegeten (ze waren al dakloos op het moment dat ze opgediend werden) en door middel van de jukebox hebben we ook weer kunnen genieten van Neil Diamond. De kids hadden het ook weer prima naar de zin, want de meeste gezinnen die een huisje van Harrie huren komen hier elk jaar terug; kortom je komt kinderen waar je vorig jaar ook al mee “ge-ds-t” hebt of verstoppertje hebt gespeeld weer tegen. We zijn nu helemaal bijgepraat wie welk restaurant bezit in Moraira, welke huisarts goed is en welke tandartspraktijk Tessa over 10 jaar het beste kan overnemen. Van Moraira naar Barcelona is zo'n 5 uur rijden. Giel Beelen wil ons in Barcelona via de veerboot naar Mallorca naar ons hotel laten gaan, maar gelukkig weten wij zelf beter. Eénmaal gearriveerd (en dat was best wel lastig) komen we in een voor ons nieuwe wereld van Barcelona terecht. Het hotel heeft vanaf een afstand de uitstraling alsof het in het Dubai staat, éénmaal in het hotel is het zo'n hippe boel en zo veel jong spul, dat Tessa en ik ons ineens oud voelen. De kamer heeft allerlei snufjes, ruime sofa's voor het raam waar je de cruiseschepen ziet binnenvaren en de vliegtuigen ziet binnenkomen, allerlei knopjes voor verschillende lichtkleurtjes en gordijnen die met een afstandsbediening dicht gaan. Daarnaast heb je vanaf de bovenste verdieping een schitterend uitzicht over de stad. Wat South Beach voor Miami is, wat Venice Beach voor Los Angeles is, wat de Copacabana voor Rio is, wat de Waalkade voor Nijmegen is en wat de Maaskade voor Cuijk is, is dit gebied voor Barcelona. Hippe strandbars, met iets te hippe muziek en vooral veel bruine jongens, het lijkt soms wel het wereldkampioenschap “hoeveel jongens passen op 1 badhanddoek”. Het strand ligt bommievol en met enige regelmaat liggen er tussen die jongens op badhanddoeken ook nog mannen zonder enige badkleding. Het kan allemaal hier, en 100 meter verder is er een straatfestival aan de gang met heel vee leuke bandjes, tussen de bedrijven door eten wij bij “El rey de la gambas” (waar Tom een nieuw record mosselen eten vestigt en daarmee ook veel bekijks trekt!), en ook na 10-en lopen hier duizenden mensen door dit nieuwe hippe gedeelte van Barcelona. De ramblas zijn wij inmiddels al vergeten als wij mee aan het swingen zijn op een bandje dat de Spaanse revival van de “Red Devils” lijkt te zijn. Zelfs voor de grootste homofoob moet het hier toch goed toeven zijn, met de toch wel belangrijke toevoeging dat er ook wel heel veel leuke jonge dames met kleine bikini's en korte rokjes hier rondlopen, maar niet dat ik daar op let hoor!