Wie kent Mint Airways

Rond 22.00 uur arriveerden we bij ons hotel. We werden vorstelijk onthaald met champagne en alle mogelijke egards. Het feit dat we enorme honger hadden, werd ook snel opgelost met pasta en pizza op maat op de kamer. Eindelijk, het vakantiegevoel had ons te pakken. Hoezo eindelijk, zul je denken, dat zit zo. We waren niet al te vroeg naar Schiphol gegaan, want we hadden immers thuis via internet al onze stoel gereserveerd, op nummer en met extra beenruimte. Het enige wat we nog moesten doen, was de koffers afgeven op Schiphol. Allemaal extra service, allemaal extra kosten overigens (hoe meer jezelf doet, hoe minder men zelf hoeft te doen, hoe duurder het wordt, eigenlijk heel vreemd, met internetbankieren werkt dat ook al zo).
Op Schiphol bleek de rij voor het alleen afgeven van de koffers toch langer te zijn dan verwacht en langzamer te slinken dan zou moeten. Wat was het geval, we kregen niet de beloofde bijna nieuwe Boeing 747 van ArkeFly, maar een 20-jaar oude Boeing van Mint Airways. Zelfs diegene die ons incheckte kende deze maatschappij uit Madrid met slechts 2 oude vliegtuigen in z'n bezit niet. Gevolg, stoelnummers kloppen niet, opnieuw inchecken, dus extra wachttijd en weg extra beenruimte. In de tussentijd nog geprobeerd wat te eten op Schiphol, maar fastfood bij BurgerKing betekent een half uur (!) wachten op 2 hamburgers en de pastatent stopte net met koken want hij ging de keuken (om 13.00 uur!) schoonmaken (?). Snel dus maar 2 broodjes en richting vliegtuig. Vooraf veel beloofd dus, maar weinig service, geen eten of drinken (tenzij je vooraf bestelt had c.q. het drinken betaalde), geen tv-schermen met vluchtinfo en giga-weinig beenruimte, maar wel gratis verkoeling (water drupte van boven naar beneden bij landen). Gelukkig kregen de kinderen wel een leuke Arkefly-rugzak, ook al moest Tom met de hand op z'n hart beloven dat hij nog geen 12 was (??). Eénmaal geland op Lanzarote, bleek de hostess van Holland International de verkeerde enveloppen te hebben, dus gewoon even wachten (hongerig als we waren) op de goede enveloppen waar exact hetzelfde boekje inzat als die andere enveloppen, we hadden toch géén haast. Dat laatste was maar goed, want de bus waar we in zaten (wel veel beenruimte) bleek een kapotte versnellingsbak te hebben, die haalde met veel moeite de 40 km per uur en bij ons hotel stopte hij er helemaal mee volgens mij.
Maar nogmaals, éénmaal op de plaats van bestemming ben je dat allemaal snel vergeten. Het is hier allemaal prima verzorgd. Tom doet zelfs inspiratie op van een folder van de sauna hier, door Tessa een echte “billen-marchering” te beloven. Of deze vrije interpretatie van het toch wat lieflijker aandoende massage te maken heeft met zijn mededeling dat hij, nadat hij iets te enthousiast het zwembad ingleed, er nog maar 1 (noot zoals hij zelf zei) had, weet ik niet. Kortom, Tom is in topvorm. De kok hier ook, het ontbijt is echt fantastisch, staat in de top 10. De zon is evenzeer in topvorm, 2 uurtjes zwembad en we zijn al aardig roodgekleurd, uit de wind en in de zon, dan is het zo warm dat je spontaan het koude zwembad in duikt.
Wat de week ons verder gaat brengen zien we wel, in ieder geval veel voetbal, de pubs liggen allemaal op loopafstand van het hotel, en elke avond is er wel een leuke wedstrijd.