Eerst Benidorm zien en dan sterven
Door: RH
Blijf op de hoogte en volg Famke en Tom
13 Mei 2011 | Spanje, Moraira
Donderdag zijn we na de feestelijke opening met de auto richting Guadelest gegaan. Daar staat een eeuwenoud kasteel, sterker nog het hele dorpje lijkt in dat kasteel te liggen en van daaruit heb je een prachtig uitzicht over een stuwmeer en je kan helemaal uitkijken tot aan de kust van Benidorm, 32 km verder. Voordat we daar waren zijn we door een prachtige omgeving gereden waar alleen maar boomgaarden. Eerst dachten we dat er abrikozen aan hingen, toen dachten we dat het pruimen waren, ook na het stiekem plukken en proeven wisten we het niet, totdat een lokale handelaar ons vertelde dat het Nispéros waren (kwisvraag voor de lezers in Nederland, hoe heten die dingen bij ons). Daarnaast waren er veel citroenbomen, de sinaasappel was in deze streek nergens meer te bekennen. Bij het kasteel van Guadelest wordt het elk jaar drukker en drukker. Na een uitgebreide bezichtiging zijn we bijna met een rechte weg, enkel onderbroken door ca. 30 rotondes, richting Benidorm gegaan. Van het ene uiterste naar het andere uiterste. In Benidorm zie je ook hoe lelijk Spanje kan zijn, natuurlijk bedoel ik dan de gebouwen en niet de mensen die daar al knisperend over elkaar krioelen op het strand. Ook hebben we mening Benidorm Bastard gezien, dat zijn Engelse mannen vol met tattoos, die ’s ochtends al schreeuwend in de kroeg staan en aan het bier zijn. Trieste voor hen is dat het ook alleen mannen zijn, ze moeten elkaar zelfs helpen insmeren tegen de zon, volgens mij hadden ze andere ideeën toen ze richting Benidorm kwamen. Wij lunchen geheel in stijl bij de Burger King om vervolgens weer terug te keren richting onze royale villa in Moraira. Daar hebben we nog een aantal uurtjes in de zon aan het zwembad doorgebracht. ’s Avonds, na het wederom heerlijk eten bij Wouter, de 2e halve finale van het Songfestival mogen aanschouwen en kunnen zien dat ‘wij’ weer niet goed genoeg zijn voor de finale. Vandaag is een luierdag, alhoewel we wel eerst 1,5 uur over de lokale markt hierin Moraira gewandeld hebben. De verkoper van riemen vond ik dat een buik plano had en geen buik cerveza, ook zou ik volgens de verkoper 100 jaar worden.
Tussen de middag hebben we een lunch bereid van alle dingen die op moeten c.q. niet mee naar huis kunnen. De rest van de dag weer heerlijk in de zon gelegen en af en toe het zwembad in gedoken, tegen 19.00 uur was het nog steeds ruim 25 graden. Dit gaan we vanaf morgen missen. Om 9.50 uur vertrekt ons vliegtuig van Ryan Air(Marc en Sybil zitten in hetzelfde vliegtuig als wij) van Valencia naar Weeze. Als we geen vertraging hebben dan landen we iets na 12.00 uur op dit vliegveld, bijna in onze achtertuin.
Tussen de middag hebben we een lunch bereid van alle dingen die op moeten c.q. niet mee naar huis kunnen. De rest van de dag weer heerlijk in de zon gelegen en af en toe het zwembad in gedoken, tegen 19.00 uur was het nog steeds ruim 25 graden. Dit gaan we vanaf morgen missen. Om 9.50 uur vertrekt ons vliegtuig van Ryan Air(Marc en Sybil zitten in hetzelfde vliegtuig als wij) van Valencia naar Weeze. Als we geen vertraging hebben dan landen we iets na 12.00 uur op dit vliegveld, bijna in onze achtertuin.
-
14 Mei 2011 - 08:56
Gerwen:
Jammer dat jullie vakantie bijna over is maar aan de verhalen te lezen en de foto,s gezien te hebben hebben jullie het weer prima naar jullie zin gehad lekker eten veel zon wat wil je nog meer.
Goede terugreis en breng aub de zon mee hier heen .
Gh -
16 Mei 2011 - 06:37
Beppe:
Lieve kinderen,
Blij dat jullie weer thuis zijn. Door de dametjes hier ben ik volkomen in beslag genomen. Geen tijd te reageren.
Ik wilde nog vertellen dat een sinaasappelboom geen bepaalde oogsttijd heeft. De boom draagt het hele jaar door bloemen en onrijpe en rijpe vruchten. Daardoor zal het oogsten op verschillende tijdstippen plaatsvinden.
Nu heb je het over een nispero. Hier een loquat= eriobotrya japonica. Een vrucht met 4 zaden en hij moet naar abricoos smaken. Is dat zo?
Mijn weekend bestond uit andere humor. Julia en Mara hadden een woord uit Emmen meegenomen wat hen elke keer als één van de beiden het uitsprak hen samen deed gieren van hat lachen....PIEMELLOTJE... En daar moest ik dan weer om lachen.
Als ik 's ochtends wakker werd zei Mara : "Weetje?". Ik: "Vertel het es". Mara weer: "Ik liet een scheetje". Nog voor je goed wakker bent al weer plezier van het meest onbezorgde soort. Ik wist bijna niet meer dat het bestond. Heerlijk.
Het Allerbeste en de groeten van Beppe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
