Gletjsers zijn koud

Maandag hebben wij eigenlijk voor het eerst deze vakantie kennis gemaakt met het massatoerisme in Canada. Rond 10.00 uur 's ochtends vertrokken we zuidwaarts richting Lake Louise via de Icefield Parkway. Drie uur lang heb je zicht op watervallen, sneeuw en gletsjers. Bij 2 watervallen zijn we gestopt, allereerst de Athabasca Falls, precies de plek waar we ook de rivier zijn ingegaan voor het raften. Leuk om dat nu nog een keer terug te zien zonder de spanning. Vervolgens hebben we de Sunwapta Falls bewonderd, ondanks de vele watervallen die we al gezien hebben, verveelt het nog steeds niet. Het wordt pas echt druk bij de Athabasca Gletsjer, een gigantische gletsjer waar je helemaal naar toe kunt lopen. Je kan via een pad naar boven lopen, onderweg maken bordjes met jaartallen zichtbaar wat het veranderende klimaat en de opwarming van de aarde doet met de gletsjer. Het blijkt dat al vanaf 1844 deze gletsjer zich aan het terugtrekken is, de opwarming van de aarde speelt dus al wat langer dan dat wij onze energie aan het verspillen zijn. Overigens merkten wij weinig van die opwarming, het was er verrekte koud op die gletsjer in m'n korte broek, waar we ruim 2 km hoog waren. Tom voelde dat niet, die was vooral bezig om overal stenen op elkaar te stapelen om zo zijn merktekens achter te laten. De rest van de route regende het z'n best, dus hebben we de andere stops gelaten voor wat ze zijn. Het eindpunt van de route was Lake Louise, een rustig bijna blauw meer, dat er in de zon waarschijnlijk prachtig uitziet, maar nu toch een beetje troosteloos er uit zag met al die grijze wolken, net als al die toeristen die kletsnat waren geworden als gevolg van een enorme onweersbui. Enige voordeel van al die regenbuien is dat je prachtige regenbogen ziet over de bergen, benieuwd of ze op de foto ook zo indrukwekkend blijven. Na ons flitsbezoek aan Lake Louise zijn we snel gaan eten, we hadden namelijk honger gekregen, vooral Famke. Toen zij haar eten kreeg (Fettucini Alfredo) was heer eerste reactie dat het veel te weinig was. De buitenlucht doet haar goed dus. De volgende ochtend zijn we naar Lake Moraine gereden, op 10 km van Lake Louise, minder bekend, maar volgens ons veel mooier, daar scheen de zon ook. Voordat we de Rocky Mountains voor een paar dagen gaan verlaten zijn we nog naar het mondaine stadje Banff gegaan en hebben daar wat leuke shirts voor de kids gekocht. Ook was er voor het eerst sinds Kamloops weer een Starbucks voor Tom en mij. Het laatste stukje richting Calgary hebben we nog een mannelijke Elk gespot, eentje met een gewei dus, volgens Tom was het de eerste keer dat hij een levend beest zag met zo'n ding, hij was dus ook als eerste de auto uit om dit beest te bezichtigen (en zij die vaker met Tom reizen weten dat hij normaal gesproken altijd het laatste uit de auto is).