Een gewoon weekend op vakantie

We rijden hier in Portugal rond in een Saab, volgens Tessa een echte tandartsenauto. De man van Hertz gaf vol trots aan dat het een nieuwe auto was (waarom staat er dan al bijna 10.000 km op de teller, denkt hij dat ik dat niet zie?). Feit is wel dat het een unieke auto kan worden, want als het zo door gaat met Saab zou dit wel eens 1 van de laatste auto's zijn geweest van Saab die verkocht is en daar hebben wij dan toch mooi in rond gereden. Zaterdag was eigenlijk een gewone zaterdag voor ons, alleen in een iets andere volgorde. Normaal beginnen we met voetbal, nu was dit het sluitstuk van de dag. De kids konden meedoen met een partijtje voetbal met allemaal Engelse kids, variërend van 6 tot 11 jaar. Ondanks dat sommige van die Engelse kids met hun Manchester United kleding er redelijk professioneel uitzagen, werden ze ook redelijk van de mat gespeeld door Tom en Famke. Elke keer als er een nieuw iemand bij kwam, werd die bij de tegenpartij gestopt om weer enig evenwicht in de partij te brengen. Op een gegeven moment speelde die tegenpartij met 2 of 3 spelers meer. Niet dat het iets uitmaakt allemaal, 't is immers maar een partijtje voetbal op vakantie, maar probeer dat maar aan Tom duidelijk te maken, al bleef hij gelukkig wel overspelen aan teamgenoten die nog nooit een voetbal van dichtbij hadden gezien. Dat Famke een meisje was geloofde niemand van de aanwezige ouders, deze keer niet eens vanwege haar korte haren, maar vooral vanwege haar voetbalkwaliteiten. Zelfs ik was onder de indruk, jammer dat ze zo'n gezellig hockeyteam heeft, want zo gaat er een echt voetbaltalent verloren. Eerder op de dag hadden we al met z'n 4-en de tennisbaan onveilig gemaakt (daar leek het soms inderdaad wel op) en het zwembad met een bezoek vereerd. En zoals het op een echte zaterdag hoort, hebben we ook boodschappen gedaan in de supermarkt. Onze siësta werd enigszins ruw verstoord door een man met een bladblazer (wat is er gebeurd met de goeie ouwe bezem?) die het presteerde om anderhalf uur lang rondom ons appartement te blazen. Gevolg was dat vanwege aantoonbaar slaapgebrek Tessa 's avonds om 21.00 uur (ter geruststelling wellicht, in Nl was het al 22.00 uur) na een halve fles rosé al in slaap viel, terwijl Famke en Tom nog volop aan het spelen waren.
Zondag is ook net als thuis vooral een rustdag. 's Ochtends zijn we naar het strand het geweest via de glazen lift tussen de prachtige rotsen. Het waait hier flink, de golven waren dus hoog, maar Famke was als eerste die ochtend in de zee. Al werd ze regelmatig omver geduwd door de golven, het maakte haar plezier niet minder. Ik moest natuurlijk mee voetballen met Tom en voor we het wisten was het al weer tijd om te lunchen. Deze keer in het appartement, waar ik mijn masterchef kwaliteiten mocht laten zien. Tom was zo verrast door de kwaliteit dat hij zich liet ontvallen dat hij niet wist dat ze zo lekker eten hadden in Portugal. De siësta was deze keer alleen aan Tessa en mij besteed en tijdens die siësta kwamen ook de donkere wolken opzetten. Het heeft 's middags een paar keer heel kort geregend zonder dat het overigens koud werd. Goed weer voor het gras van het voetbalveld want aan het einde van de middag was er een klein voetbaltoernooi voor de kids (en dat was natuurlijk belangrijker dan naar Vitesse-PSV te gaan kijken in een kroeg). Tom heeft alle wedstrijden (5 in totaal) gewonnen, zelfs toen de teams in de tussentijd gewijzigd werden liet hij zich niet van de wijs brengen en bleef hij scoren, de laatste paar wedstrijden met Famke als trouwe medestrijder. Een mooie medaille en natuurlijk de eer is wat ze over hebben gehouden van dit sportieve hoogtepunt. 's Avonds na het eten in Albufeira houden beiden voet bij stuk dat ze niet moe zijn, maar binnen 2 minuten slapen ze, Tessa en ik zullen snel volgen.