Niet echt een rustige zondag

We zijn rond 21.00 uur USA tijd gaan slapen en zowaar werden we pas rond 6.00 uur wakker, direct dus in het goeie bioritme. Famke had ‘knoedelhonger’ zoals ze zelf aangaf, dus we zijn luxe gaan ontbijten in ons hotel hier. Een stevig ontbijt dat er voor moest zorgen dat we klaar zijn voor ons flitsbezoek aan Washington. Een van de vele obers die ons bediende, probeerde vrienden te worden toen hij hoorde dat wij uit Nederland komen. Dan moet je dat natuurlijk niet doen door vol trots foto’s op je telefoon te laten zien van hem met Frank de Boer, Maarten Stekelenburg en John Heitinga. Wel grappig dat in dit hotel Ajax, Everton, Ac Milan en Real Madrid de afgelopen 2 jaar op bezoek zijn geweest. Heb de ober nog aangeboden om nu al op de foto met Tom te gaan, kan later veel geld waard worden! Overigens vragen ze overal hoe oud Tom en Famke zijn, in het begin zeiden we 9 en 11, maar in het Engels klinkt dat toch wel wat apart, zeker hier in Washington, dus vanaf nu is het 11 en 9.

Echt groot is Washington overigens niet, er wonen ‘maar’ 600.000 mensen en wolkenkrabbers zie je hier ook niet, 11 verdiepingen is het hoogste wat we gezien hebben, toevallig ook de etage waar onze hotelkamer zich op bevindt. Alles is hier op loopafstand, zoals alle monumenten en memorials om presidenten en diegenen die gesneuveld zijn tijdens de vele oorlogen waarbij Amerika betrokken was, te herdenken. Het is eigenlijk onmogelijk om het allemaal in krap 2 dagen te zien, al hebben ze ons wel proberen te helpen door ze zoveel mogelijk bij elkaar te zetten in The Mall. Dat is geen winkelcentrum, maar een groot park waar alles samenkomt. Ook het Pentagon hebben we bezocht; met de metro naar het grootste kantorencomplex ter wereld, waar het ministerie van defensie gehuisvest is en je geen foto’s mag maken (kwamen we achter).

We hebben ons best gedaan vandaag; Washington Monument ter ere van de 1e president van Amerika George Washington, Lincoln Memorial ter ere van een van de presidenten die wat minder gelukkig aan het einde van z’n leven kwam, Korean War Veterans Memorial, World War II memorial en Capitol Hill waar het congres en de senaat wonen. Indrukwekkend om hier rond te lopen en bv. op de plek te mogen staan waar Martin Luther King zijn ‘I have a dream’ speech hield, later overigens pas echt bekend geworden door het liedje van Abba.

In Washington heb je ook 9 verschillende soorten politie’s rondlopen van parkrangers tot de Secret Service, Pentagon Police, Capitol Police, Homeland Security, de FBI Police en de CIA, al hebben we die laatste niet gezien, tenzij dat die men in black waren.

Was het gisteravond nog heel rustig, vanochtend was het superdruk rondom het Witte Huis. Blijkt dat de tuinen 2 weekenden per jaar 5 uur per dag open zijn voor publiek en jawel hoor, 1 van die 2 weekenden is nu. We hebben dus alle bomen gezien die door de presidenten zelf geplant zijn, hebben bijna de klink van de voordeur kunnen vasthouden, de rozentuin gezien, het speeltuintje voor de dochters van Obama, volgens mij heeft Mark Rutte dat zelfs nog niet mogen meemaken. Tussendoor twittert Famke volop met Louise, dankzij de droam die ik bij heb, is ze continue on-line met haar ipod en kan ze live verslag doen van de avonturen hier. En wij hebben weer als voordeel dat we direct weten dat ze op de Parallelweg in Cuijk friet met kroketten hebben gegeten, wie kan nog zonder twitter! ’s Avonds hebben wij bij Phillips gegeten, een visbuffet-restaurant waar vooral de zwarte families in overtal en overgewicht aanwezig waren. Een bomvolle dag geëindigd met een bomvolle maag, was niet voor niks ‘as much as you can eat’!