12 uur rijden en nog steeds in Parijs!

's Ochtends rond 9.15 uur, nadat Famke en Tom nog persoonlijk afscheid hebben genomen van Mickey en Donald, laten we Disneyland voor wat het is en vertrekken we richting het Zuiden. Eerst moeten we nog door Parijs heen, maar dankzij een overenthousiaste Giel Beelen op de tomtom gaat dat als vanzelf. Sowieso is het heerlijk rustig op de Franse autowegen, op de radio krijgen we zelfs complimenten omdat we er voor gekozen hebben om op zondag te reizen, met de toevoeging dat we daarmee de verkeerschaos van zaterdag hebben vermeden. Het is vandaag een hele reis, maar liefst 1175 km, we mogen niet teveel tegenslag hebben anders wordt het nachtwerk alvorens we in Salou zijn. Rond 15.30 uur zijn we bij Millau, een plaats waar vroeger nog nooit iemand van gehoord heeft, maar sinds daar een enorme brug over het dal is gekomen, stoppen er dagelijks duizenden mensen om onder de indruk te geraken van dit kunststukje, wij dus ook. Het is de hoogste brug ter wereld, 343 meter hoog (net zo hoog als de Eiffeltoren volgens mij) en 2,5 km lang.
Even later volgt een niet geplande stop, Famke voelt zich na een flinke afdaling met veel bochten, niet helemaal lekker en wil even de benen strekken, is het toeval of niet dat juist op die plek de politie met een laserpistool staat te controleren? Niet dat we (zowel Tessa als ik hebben kilometers gemaakt vandaag) veel te hard reden, maar toch. De tomtom waarschuwt ons steeds voor de flitscamera's, voor de laserpistools hebben we Famke's maag dus. Na 2 minuten is Famke al weer fit en de rest van de reis gaat het prima met haar. Natuurlijk hebben we ook de nodige sanitaire stops gehad onderweg, alhoewel Tom niet echt te spreken was over de Franse staanwc's naast de weg, dat vond hij helemaal niks. Eénmaal in Spanje denken we dat we er al zijn, maar dat valt even vies tegen. Zo'n 70 km voor Barcelona raken de snelwegen helemaal verstopt door de mensen die terugkeren van het strand naar de stad, dat is even een tegenvaller zo op het einde. Gelukkig probeert Famke de moed er in te houden door moppen te vertellen; het is groen en het hikt (Kermit de hikker). In Spanje lossen ze deze verkeersproblemen op door een gedeelte van de weghelft die de stad uitgaat met pilonnen af te zetten zodat er extra banen bij komen voor het verkeer dat richting de stad gaat.Je voelt je bijna een spookrijder als je op die baan rijdt, met enkel een oranje pilon tussen jou en de auto's die je met een enorme vaart tegemoet komen. Gelukkig gaat alles goed en arriveren we precies om 21.00 uur bij het hotel. Na het inchecken gaan we direct het park Port Aventura in, op zoek naar een lekker koud pilsje, dat gaat er wel in na zo'n autotocht. Famke en Tom hebben blijkbaar niet lang genoeg in de auto gezeten, zij willen namelijk direct in de botsauto's. Daarna gaan Tessa en Tom nog in de wildwaterbaan waar ze kletsnat uitkomen om uiteindelijk in een kroeg terecht te komen, waar een aantal schaars geklede dames de CanCan dansen en Tom niet luistert als ik hem vraag z'n handen voor zijn ogen te doen, in tegendeel! Zo ben je 1175 km zuidelijker, maar lijkt het nog steeds alsof we daar zijn waar we vanochtend vertrokken, Parijs.