Nederlanders onder de Spanjaarden

Salou huilt als we donderdag rond 11.00 uur in de auto stappen, ja ook hier regent het! Na 3 hele dagen in allerlei achtbanen zoals de Stampida, El Diablo en Dragon Khan, zeer natte wildwaterbanen zoals de Grand Canyon Rapids, de TuTuki Splash en de Silver River Flume, zit dit stukje vakantie (??) er op. Volgens mij waren wij de enige Nederlanders in dit hotel, waar 's ochtends met pasjes werd gewerkt waarop de tijd stond hoe laat je welkom was bij het ontbijt, zo druk was het. Dit hinderde ons echter niet en de kids ook niet, ze hebben gewoon met groot plezier mee gedaan met de minidisco, ondanks het feit dat alles in het Spaans aan elkaar werd gepraat. Als ze iets gevraagd werd door andere kinderen, dan probeerde Famke gewoon in het Engels te antwoorden. Alleen de badmeester boezemde enige angst in bij Famke, maar dat zal vooral ook door zijn zonnebril zijn gekomen. Ik ben toch wel weer onder de indruk van Tom die geen enkele gevaarlijke achtbaan schuwt en overal vol enthousiasme in gaat en ook weer met datzelfde enthousiasme er uit komt. Famke heeft het bij 1 wildwaterbaan gehouden en voor het overige vond ze de shows geweldig, met name die waar de grootste luchtbellen(blaas) ter wereld werden gemaakt. Ze hebben nu ook zo'n ding die dat kan en de 1e show is al gegeven in een park in Valencia, bij een temperatuur van 35 graden.
Zo rustig als de weg naar Valencia was, relaxed rijden tussen sinaasappelbomen, olijfbomen en oleanders, zo hectisch is het rijden in de stad zelf. Ik ben aardig wat gewend, maar was blij dat de auto veilig en ongeschonden in de parkeergarage van het hotel stond. Ook toen we 's avonds met de taxi het centrum opzochten stond ik doodsangsten uit als gevolg van het feit dat de taxichauffeur wilde laten zien dat in Valencia elk jaar de formule 1 race wordt gehouden. Ik had geen gordel om en om die halverwege de rit alsnog om toe doen is ook zo'n signaal van geen vertrouwen richting chauffeur, dat doe je ook niet (op de terugweg dus wel direct gedaan). We zitten hier in een fantastisch hotel aan de zee en 100 meter lopen van het hotel ligt ons 'favoriete' Italiaans restaurantje “La Divina Comedia”. Twee jaar geleden hebben we hier ook gegeten (met opa en oma) en de zelfgemaakte pasta en tiramisu zijn nog steeds heerlijk. Ook in Valencia heb je het gevoel 1 te zijn met de Spanjaarden, er zijn wel toeristen, maar ze gaan op in de grote menigte. Het avondleven begint hier pas laat, de 1e restaurants gaan tegenwoordig al om 21.00 uur open, 3 jaar geleden moesten Tessa en ik nog wachten tot 22.00 uur. Ik heb zelfs 2 Starbuck's gezien in het centrum!
Het zal jullie niet verbazen dat die van ons niet konden wachten tot bijna middernacht om te eten, dus het is deze keer de Mc Donalds geworden, typisch Spaans, 4 hamburguesas por la nino's (ja, ze hadden honger!), want we bestellen wel in het Spaans natuurlijk, klinkt toch net iets minder ordinair dan 2 happy meals.