Tutti Totti in Roma

Dinsdag zijn we met de trein naar Rome gegaan, eerst met de auto naar het 40 km verder gelegen Terni en dan de laatste 100 km met de trein. Wel zo relaxed voor de chauffeur en de kids vinden het ook leuk. Van vroeg vertrekken komt niets, we nemen de tijd, pakken eerst nog een broodje kebab bij Ali Baba in Terni en dan richting Rome. Voor het uitzicht hoef je de reis niet te maken, de helft van de tijd ga je door tunnels en lijkt het nacht, de andere helft heb je vooral uitzicht op desolate, verwaarloosde bedrijventerreinen, of totaal verpauperd stedelijk gebied, de betonrot komt je echt tegemoet en overal, maar dan ook overal graffiti. Wat een ellende hier als je dat goed bekijkt, ben benieuwd of de gemiddelde Italiaan dat zelf ook zo ervaart. Als je in hét station van Rome komt, Termini, dan slaat het beeld totaal om. In 1986 ben ik hier als ‘interrailer’ ook geweest en als je ziet wat er in 23 jaar verandert, alles supermodern, 2 – 3 verdiepingen winkels, alsof je een andere wereld instapt dan die waar je zojuist door gereisd bent. Omdat we iets na 14.00 uur arriveren en we gepland hebben om rond 19.30 uur weer terug te gaan, duiken we direct de ondergrondse in richting het Colosseum. Blijft indrukwekkend als je daar komt, ook al is dat voor mij nu voor de 3e keer. Het is er wel gigantisch druk en de verklede Romeinen die rondlopen (om op de foto met je te gaan) roepen bij Tom en Famke de vraag op waar dan Asterix en Obelix zijn, want daar willen ze wel mee op de foto. Uiteindelijk komen we een standbeeld van Julius Ceasar tegen, daar wil Famke dan ook wel een foto van. Overigens worden we extra vaak aangesproken want al die 8e rangs acteurs willen wel met Totti en Totti op de foto. Uit de reacties blijkt ook wel dat AS Roma populairder is dan Lazio Roma.
Nadat we het gigantische ‘Altaar van het Vaderland’ bezichtigd hebben, gaan we met de bus naar de Paus. We stappen bij het Kasteel San Angelo uit zodat we maximaal zicht hebben op de Sint Pieter. Blijft indrukwekkend allemaal ook al heb ik niet zoveel met alles waar deze symboliek voor staat. We besluiten uiteindelijk aan te sluiten in de redelijk korte rij om naar binnen te mogen met de bedoeling om een onder het toeziend oog van de Paus een kaarsje voor Pake aan te steken, maar dit is waarschijnlijk de enige kerk ter wereld waar dat dus niet kan. Na het bewonderen van nog wat meer symboliek, inclusief een gebalsemde Paus (waar de kids dus ook totaal niet van onder de indruk zijn, eerder zich afvragen of die nu echt dood is of niet), zijn we weer op zoek gegaan naar de metro voor ons volgende doel. Daarvoor eerst nog een ijsje gekocht, waarbij we geholpen werden door een Peruviaan die ons vroeg of wij Farfan wel kende. Wat in ieder geval opviel dat deze landgenoot van de ex-PSV-er al beter Nederlands sprak dan Farfan ooit heeft gedaan. Tijdens deze ijsco-pauze heb ik Tom uitgelegd dat we zojuist weer Italië waren in gewandeld omdat Vaticaanstad een ander land is. De vermoeidheid sloeg direct toe bij hem want als je toch van het ene land naar het andere land bent gewandeld dan ben je wel heel lang onderweg geweest. De laatste 2 uren hebben we doorgebracht bij de Spaanse Trappen en de Trevi Fontein. Gigantisch druk was het daar, vooral Japanners en Amerikanen, maar het deed desondanks toch heel gezellig aan. Bij de fontein hebben de kids nog muntjes in de fontein gegooid om zo te garanderen dat we nog ooit terug komen in Rome, want dat is zeker de moeite waard. Nog even eten in de 1e Mac Donalds van Italië, geopend in 1986, wat ik mij nog goed kan herinneren. Ik ben er toen ook geweest en je moest je door de demonstranten heen duwen om een Big Mac te bemachtigen, want een Mac in Italië, het land van pasta en pizza dat kon toen echt niet. Wij waren toen als studenten overigens meer onder de indruk van het feit dat je bij deze Mac bier kon kopen (nu niet meer overigens), dat kon je in Nederland toch echt niet. Om 19.30 uur pakken we de trein terug, een echte Eurostar, althans qua prijs, want qua snelheid voldoet de trein niet aan de verwachtingen die wij hadden bij deze naam. Maakt verder niet uit, een uurtje later zijn we weer bij de auto en om 21.00 uur kan ik aan een lekker koud Italiaans biertje. Het was een vermoeiende, maar zeer leuke dag, met de complimenten aan Tom en Famke, zonder echt moeilijk te doen, hebben ze in hoog tempo een indruk gekregen van een stad die vanwege de gebouwen, de vele mensen en de hectiek voor hen zeker indrukwekkend moet zijn.