Italianen doen het net even anders

Het is inmiddels zaterdag 8 augustus, woensdag was een rustdag na onze inspanningen in Rome en gisteren hebben we ook al weer gerust, gewoon omdat we daar zin in hadden. Donderdag zijn we naar Assissi geweest, bekend van de heilige Franciscus die in de 13e eeuw heilig is verklaard omdat hij de armoede weer tot een deugd had gemaakt en door niet mee te doen aan de vele kruistochten die met geweld de islam probeerde te verslaan, maar door juist met deze mensen in gesprek te gaan, een soort Ghandi van de 13 eeuw. Misschien een idee om Geert Wilders met zijn PVV hier naar toe te sturen met bedevaart. Tot op de dag van vandaag zijn er blijkbaar vele volgelingen van hem, je ziet hier meer nonnen en priesters rondlopen dan in Rome. In de bouw van Assissi is die armoede echter niet terug te vinden. Het stadje ziet er prachtig uit, alles tot in de puntjes gerestaureerd met vele kerken, ontelbare winkeltjes, restaurantjes en barretjes. Zelfs de kathedraal (met 2 verdiepingen!) waar de tombe van Franciscus ligt bevat een souvenirshop, bedoeld om geld in het laatje te krijgen van de kerk en als je naar buiten loopt staan er al de kraampjes waar je shirtjes van Totti kan kopen. Als deze heilige dit nu zou weten, zou hij zich ongetwijfeld omdraaien in diezelfde tombe. Neemt niet weg dat wellicht 1 van de mooiste plekken in Umbrie is. Net als in de meeste kathedralen wordt je geacht stil te zijn, zeker hier, want er zijn gewoon vieringen aan de gang en er wordt zeer actief gebruik gemaakt van de mogelijkheid om te biechten. Als er dan toch iemand iets te hard praat, neemt 1 of andere abt de microfoon tot zich en klinkt het oorverdovend door de kerk : silenzio. Even dacht ik dat God tot ons sprak.
Dat Italianen zich niet te veel de wet laten voorschrijven is wel duidelijk, dit ondanks het feit dat ze ontelbare verschillende politie’s hebben, met even zo veel auto’s, petten, helmen en wat al niet meer. Een zebrapad biedt geen enkele garantie dat je veilig kunt oversteken, de grootste kans is nog om 1 van je kinderen te gebruiken en die naar voren te schuiven, want daar hebben ze nog respect voor. Stoplichten, alleen als het echt moet, maar ook in Rome zag Famke politiemensen gewoon door rood lopen (en natuurlijk was ze geschokt). Het is al helemaal niet uit te leggen dat op de treinstations iedereen gewoon over de rails loopt om over te steken ipv de tunnels onder de sporen door, dit ondanks de waarschuwingsborden, sterker nog, het personeel geeft zelf het ‘goede’ voorbeeld. Bij wegwerkzaamheden op de snelweg mag je max. 40 km p/u, maar als op die stukjes ‘slechts’ 80 km p/u rijdt dat zit er binnen 10 seconden een Italiaan in je kont met de lichten te knipperen. Het past allemaal wel in een land waar de minister-president ‘het’ doet met minderjarige meisjes en daarvoor ook nog betaalt (of ze een zetel in het EP belooft), waar de maffia in bepaalde zuidelijke gebieden meer te zeggen heeft dan de overheid en waar de oude Italiaanse omaatjes heerlijk brutaal voordringen bij de kassa in de supermarkt om vervolgens in onverstaanbaar Italiaans net te doen alsof ik zojuist iets vreselijks heb gedaan. Dit alles maakt dat je, ook na 14 dagen, nog steeds het gevoel hebt dat je in een andere wereld bent.