Geen ADHD aan de Spaanse Costa’s

De Volkskrant opende afgelopen zaterdag met de kop ‘Golf aan volwassenen met adhd’. De farmaceutische markt heeft met inschakeling van een aantal ‘zeer integere’ wetenschappers en artsen vastgesteld dat er veel winst te halen is door niet alleen kids zoveel mogelijk van dit stempel te voorzien, maar ook volwassenen. Tot nu toe slikken 80.000 volwassenen adhd-pilletjes en dat aantal moet zo snel mogelijk omhoog naar minimaal 400.000.

Hoe doe je dat, door een vragenlijst te ontwikkelen die uitsluitsel moet geven over de vraag of je wel of niet last hebt van deze ‘hyperactiviteitsziekte’; als je de volgende 4 vragen met ja beantwoordt dan behoor je tot de gelukkigen:
- Voelt u zich doorgaans onrustig (bv veel sporten of beweeglijk zijn)?
- Heeft u doorgaans de neiging eerst te doen en dan pas na te denken (bv ongeduldig zijn);
- Heeft u doorgaans concentratieproblemen (bv snel verveeld zijn);
- Heeft u dit altijd gehad?

Ik heb het altijd al gezegd, als er in mijn jeugd al iets als adhd was geweest, dan had ik waarschijnlijk ook tot de gelukkigen behoort, gelukkig komt het nu dus alsnog goed. Ik ben alleen bang dat met zo’n door de GGZ goedgekeurde vragenlijst half Nederland als adhd-er wordt bestempeld. Andersom geredeneerd, als je de vragen allemaal met nee beantwoord, krijg je volgens mij anti-depressiva aangesmeerd. Mijn medicijn bestaat in ieder geval niet uit ritalin, maar ik ga gewoon met enige regelmaat richting de Spaanse costa’s en word dan vanzelf rustig. Het is hier 30 graden (wel een heerlijk windje en af en toe een wolkje), heerlijk rustig, lekker eten en drinken en zie hier, ineens worden bovenstaande vragen met ‘nee’ beantwoord zonder dat ik ook maar enigszins in de put zit (wel in het zwembad).

Zondag, maandag en dinsdag hebben we dus eigenlijk helemaal niets gedaan, dan rond 9.30 uur opstaan, stokbroodje halen, ontbijten, aan het zwembad liggen, lunchen rond 14.00 uur, daarna uitbuiken en dan rond 17.30 uur naar het strand om rond 20.30 uur opnieuw richting het dorpje te gaan om te eten (tenzij we dit lekker aan de rand van ons eigen zwembad deden). Na afloop nog een potje schaken met Famke en Tom en dat was het dan wel.

Wat anders dan anders is deze vakantie, is het feit dat Harry’s Bistro niet langer onder ons is. Wouter is 2 maanden geleden vertrokken richting Barcelona en werkt sedertdien in het hotel van Harry aldaar. Continue 600 gasten is toch iets anders dan gemiddeld 3 tot 4 tafels per avond in de bistro. Wij moeten het nu dus doen zonder de gamba’s al ajillo, de mejilones, het speenvarken en vooral zonder de verhalen van Harry die ons altijd van alle actuele roddels van Moraira voorzag. Ook al gingen we maar 2 tot 3 keer per vakantie daar eten, het hoorde er wel bij.

Voor woensdag hebben we zowaar enige activiteit gepland, of we ons ook onrustig genoeg voelde om dat te doen, zonder dat we hier echt lang over nagedacht hebben, dat komt allemaal terug in de volgende blog.